တမူး အ.ထ.က ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းႀကီး

MLM S

တမူးအ.ထ.က ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းႀကီး

-------------------------------------------------

ဦးတင္ေအာင္ရဲ႕ ေ႐ႊေညာင္ပင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ဟာ ဝန္ထမ္းေပါင္း စံုတဲ႔ ေနရာပါ။ ၿမိဳ႕ကလည္း ေသးေသး၊ ဆိုင္ေနရာကလည္း ႐ံုးေပါင္းစံုရဲ႕ အလယ္မွာဆိုေတာ႔ တစ္ၿမိဳ႕လံုးက ဝန္ထမ္းေတြ ေတြ႔ၾကဆံုၾက၊ အလႅာပသလႅာပ ေျပာၾကဆိုၾက၊ အပန္းေျဖၾကတဲ႔ ဘံုရိပ္သာေလးပါ။

အ.ထ.က အုပ္စုကလည္း မေသးပါဘူး။ ကိုထြန္းလင္း၊ ကိုေဇာ္လင္း၊ ဆရာေစာ(ဦးေအာင္ေစာေဝၿမိဳင္)၊ ကိုတင္ဝင္း၊ ဦးခ်စ္သိန္း(ကပူး)၊ ဦးမာစိန္၊ ဦးမာ၊ ကိုျမင္႔ေဆြ၊ ကိုသန္းနဲ႔ ကိုလွျမင္႔(ေမးခြ်န္း) အားလံုး မံု႐ြာ၊ မႏၲေလးဘက္ကေန တမူးမွာ လာဆံုေနၾကတဲ႔ ဆရာအုပ္စုပါ။ လက္႐ွိရာထူးအတြက္ အသစ္ခန္႔နဲ႔ ရာထူးတိုးေတြခ်ည္းမို႔ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ ဝါရင္႔ဆရာႀကီးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

တစ္ေန႔နံနက္ ဦးတင္ေအာင္ဆိုင္မွာ ဦးႀကံေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာအုပ္စုကို ၾကည့္ၿပီး က်ီစယ္ပါတယ္။

"ကြ်န္ေတာ္တို႔ တမူးေက်ာင္းႀကီးကေတာ႔လားဗ်ာ ဆရာအတတ္သင္ ေက်ာင္းႀကီးပါပဲ"

"ဘာလို႔လဲဗ်ာ"

"ဒီလိုဗ်ာ…ဆရာတို႔လို ဆရာအသစ္စက္စက္ ကေလးေတြကို ပို႔လိုက္၊ ဒီမွာ ေလ႔က်င္႔ သင္ၾကားၾက။ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ သင္တတ္ၾကၿပီဆိုေတာ႔ ေျပာင္းသြားၾက။ ဒီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တမူးေက်ာင္းႀကီးက ဆရာအတတ္ ေလ႔က်င္႔ရာ ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းႀကီး မဟုတ္ေပဘူးလားဗ်ာ"

အမွန္ျဖစ္ေနေတာ႔ သြားခ်ဲေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ပါးစပ္ေလးေတြၿဖဲၿပီး တဟဲဟဲနဲ႔ ရယ္ေနလိုက္ၾကရပါတယ္။ ဒီဆရာေလးေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႕လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဆရာေတြရဲ႕ တက္ႂကြမႈကိုလည္း သိေနၾကတာပါ။ ဘာလုပ္ၾကမယ္ေဟ႔ဆို ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသား တက္ညီလက္ညီ တအုန္းအုန္း၊ တ႐ုန္း႐ုန္း၊ တၿပံဳးၿပံဳး လုပ္ၾကတာကလား။ ဒီဆရာေတြ လက္ထက္မွာ ေက်ာင္းေျပးေက်ာင္းပ်က္ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ေက်ာင္းကို ေစာေစာသြား၊ ေနာက္က်မွ ျပန္ၾကတဲ႔ ေခတ္ပါ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းေပ်ာ္ၾကတဲ႔ ကာလပါ။ ညီငယ္ေတြကို က်ီစယ္ စကားဆိုၿပီး စလိုက္တဲ႔ သေဘာပါပဲ။

မိဘတစ္ဦးရဲ႕ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ကိုလည္း သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ သားေတြ၊ သမီးေတြကို အသင္အျပေကာင္းေကာင္း ကြ်မ္းက်င္ဝါရင္႔တဲ႔ ဆရာႀကီးေတြနဲ႔ ပညာသင္ေစခ်င္႐ွာမွာေပါ႔။

အဲဒီေခတ္က မိဘေတြကလည္း သားသမီးကို မံု႐ြာ၊မႏၲေလးပို႔ၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္း ထားတာမ်ိဳး မ႐ွိပါဘူး။ သူတို႔ေမြးလိုက္တဲ႔ ကေလးအားလံုး တမူးေက်ာင္းကိုပဲ ပို႔လိုက္ၾကတာပါ။

ဦးႀကံေဖႀကီးလည္း သားႀကီး တင္ေမာင္ဦးအစ တင္ေမာင္ေဆြ၊ ခင္ေလးေဆြ၊ တင္ေမာင္ထြန္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အငယ္မေလး မိုးစံ၊ အားလံုး… အားလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲ ပံုအပ္လိုက္ရတာေလ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကလည္း ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ေခၚနည္းကအစ သင္ယူၾကရတုန္း။ မနက္ပိုင္း တစ္ျခစ္၊ ေန႔လည္ပိုင္း တစ္ျခစ္။ လခ်ဳပ္၊ ႏွစ္ခ်ဳပ္ ဘယ္လို ခ်ဳပ္ရမယ္၊ ေက်ာင္းဝင္နံပါတ္ေတြ စစ္ေဆးဖို႔၊ အႀကီးအေသးစီဖို႔၊ ေသးေသး မႊားမႊားေပမယ္႔ အမ်ိဳးအမည္က အမ်ားသား။ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ဘယ္မွာ သင္ခဲ႔ရမွာလဲ။ လက္ေတြ႔ႀကံဳမွ သင္ရတဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြေလ။

သင္ၾကားေရးမွာလည္း ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ မသိတာေတြ ကိုယ္က မပို႔ခ်ခင္ ႀကိဳတင္ ေမးရျမန္းရတုန္း။ ဆရာစံ၊ ဦးဉာဏ္ထြန္း၊ ဦးေအးကို၊ ဦးတင္ဦး၊ ေဒၚခင္ေထြး၊ ေဒၚမူမူမိုး၊ ေဒၚခင္စန္းလင္းတို႔က ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ လုပ္ငန္းခြင္က သင္ျပနည္း ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြပါ။

ဆရာဦးတင္ဦးက စာေမးပြဲဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေတြကို ခိုင္းလည္းခိုင္း ႐ွင္းလည္းျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း "ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ေမးရမလဲ"ေမးၿပီး ကူလုပ္ေပးပါတယ္။ စာသင္႐ံုသက္သက္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ႐ႈပ္လိုက္တာပါလား။

အားကစားလုပ္ငန္းေတြ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ စြမ္းသေလာက္ အကုန္ လုပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ လုပ္သမွ်ကိုလည္း ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ႔ၾကတာမို႔ ဆရာတပည့္ေတြ တအုန္းအုန္း၊ တ႐ုန္း႐ုန္း ေက်ာင္းႀကီးကို စည္လို႔။ အဲဒီေတာ႔ ကေလးေတြ အျမင္မွာ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမ လုပ္ရတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးလို႔ ျမင္ခဲ႔ၾကေလသလား…မသိ၊ ဦးႀကံေဖ႔ သားေတြ၊ သမီးေတြ၊ ေခြ်းမေတြ၊ ရပ္ကြက္ထဲက တူ၊ တူမေတြဟာ ဆရာ၊ဆရာမေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ႔တာေပါ႔။

·         လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္သံုးဆယ္က ကၽြန္ေတာ္႔တပည့္ေတြကို အခုေတြ႔ေတာ႔
သူက အမွတ္(၁)မွာ-
သူတို႔က အ.ထ.က မွာ-
ေအာက္က်င္းေက်ာင္းမွာ-
သူတို႔ကေတာ႔ ဦးထန္းလ်န္ေက်ာင္းမွာ
ဆရာေတြ…ဆရာမေတြတဲ႔။
သူတို႔အားလံုး တမူး အ.ထ.က ထြက္ေတြေပါ႔။

·         'ဒီကေန႔ …ဆယ္ေက်ာ္သက္တပည့္မ်ားရဲ႕ ဆရာဟာ
လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္သံုးဆယ္က
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္တပည့္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရင္…

·         ေနာင္ႏွစ္သံုးဆယ္မွာ
ဆယ္ေက်ာ္သက္တပည့္ေတြကို စာသင္ေနမယ္႔ ဆရာဟာ
ဒီကေန႔…ဘယ္ဆရာေတြရဲ႕ တပည့္လဲ…။

ေမာင္ေမာင္ျမင္႔(မႏၲေလး)