အငယ္တန္း၊ ကေလးတန္းေတြမွာ ေခြ်းနံ႔၊ ေခ်းနံ႔လိႈင္တာ ခုေတာ႔… မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ျဖစ္ၿပီဆိုေတာ႔ သတိထားမိၾကၿပီေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကေလးေခြ်းနံ႔ထက္ လူႀကီးေခြ်းနံ႔က ပိုဆိုးတာေပါ႔။ အရက္ခ်ိဳး၊ ေဆး လိပ္ခ်ိဳး၊ ကြမ္းခ်ိဳးနံ႔ေတြဆိုေတာ႔ ဘာ…ေျပာေကာင္းမလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္တအားေသာက္တာ သူတို႔အသိပါ။ ေဘာ႔လံုး ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ဝက္နားခ်ိန္၊ ေမာေနတာကို ေဆးလိပ္ေငြ႕ေလး ႐ွဴလိုက္ရမွ အေမာ ေျပတယ္ ေအာက္ေမ႔တာ။ မီးျခစ္ေခြ်တာၿပီး ေဆးလိပ္ခ်င္း မီးကူးေသာက္ခဲ႔ တာပါ။
မိုးအိုက္လို႔ အတန္းထဲမွာ ေခြ်းနံ႔လိႈင္ရင္ ကေလးေခြ်း၊ လူႀကီးေခြ်း လံုးေနတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေျပာခဲ႔သလို ေဆးလိပ္ေခြ်းနံ႔က ပိုဆိုးတာေပါ႔။ သူတပါးမဆိုနဲ႔ ကိုယ္႔အနံ႔ ကိုယ္ေတာင္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ အကႌ်ခြ်တ္သလို ခြာခ် ထားခဲ႔လို႔ မရေတာ႔ ဒီလိုပဲ ေနမိေတာ႔တာေပါ႔။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ မိုးအိုက္မွ သတိထားမိပါတယ္။ ေဆးလိပ္ မေသာက္တဲ႔ ကေလးမ်ား၊ ႏွာေခါင္းအသစ္ ကေလးမ်ားကေတာ႔ ရာသီမေ႐ြး သတိထားေနမိၾကမွာေပါ႔။
(၉-၁၀)အႀကီးတန္းေတြက လူမႈေရးသေဘာေလးလည္း သိေတာ႔ ဘာမွ မေျပာၾကပါဘူး။ ဆရာမို႔ သည္းခံေပးၾကပါတယ္။ သည္းၿငီးမခံႏိုင္တဲ႔ အတန္း႐ွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တဲ႔ (၇)တန္း B ခန္း။
"ဆရာႀကီး…ေဆးလိပ္ေလွ်ာ႔ေသာက္အုန္းဗ်၊ နံေနတာပဲ"
ခင္ျဖဴဝင္းက ျပာက်ေလာက္ေအာင္ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ေျပာပါတယ္။ စကားတံဆာမပါ ဒဲ႔ဒိုးေျပာတာပါ။
သူအစေဖာ္ေတာ႔ ေ႐ွ႕တစ္တန္းလံုးက "ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္"နဲ႔ ေထာက္ခံၾကတာေပါ႔။ မွန္တာကိုေျပာရဲရမယ္လို႔ ေျမႇာက္ေပးထားတဲ႔အတန္း မဟုတ္ပါလား။
"ေဟ…ဟုတ္လား၊ ေအးပါဟ၊ ငါေလွ်ာ႔ေသာက္ပါ႔မယ္"
ေဆးလိပ္ေလွ်ာ႔ၿပီး ရလဒ္အက်ိဳးကို အနံ႔ခံေကာင္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ တပည့္ေတြကို ေမးရပါတယ္။
"ေဟ႔…ဘယ္လိုလဲ၊ ငါ ေဆးလိပ္ေလွ်ာ႔ထားတယ္"
"နံတုန္းပဲ"
ထပ္ေလွ်ာ႔ရျပန္တယ္။
"ခုေရာ"
"ဒါေလာက္ဆို ေတာ္ေသးတယ္"
"ေအးပါဟာ…၊ ငါလံုးဝမျဖတ္ႏိုင္လို႔ပါ။ နင္တို႔ေတာ႔ အားနာပါတယ္"
အနံ႔ခံေကာင္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တပည့္မ်ားက ေဆးလိပ္ေသာက္ရမယ္႔ ပမာဏကို မၾကာမၾကာ သတိေပး ကန္႔သတ္ခဲ႔ၾကတာပါ။
အခုေတာ႔ က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ေခြ်းနံ႔ဆိုတာကေတာ႔ ဘယ္မွာေမႊးႏိုင္မွာလဲ။ အသက္ႀကီးလာရင္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ေနဖို႔လိုတယ္။ မရင္းႏွီးသူေတြၾကားမွာ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕စရာမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင္႔…အခုတစ္ေခါက္ တမူးေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေပးတဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြထဲမွာ အေမႊးနံ႔သာေတြ ေတြ႔ရေတာ႔-
'အနံ႔ခံေကာင္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တပည့္ေတြ'ကို ေျပးၿပီး ျမင္မိပါေတာ႔တယ္။
No comments:
Post a Comment